Als je de slogan “Ben sportief en Toon respect” kenbaar maakt binnen de club, zal iedereen zich daarin kunnen vinden. Ook met de kreet “behandel eenieder altijd en overal zoals je zelf behandeld wil worden” zal iedereen het eens zijn. Dit is de ervaring bij VV Bavel. Wat gebeurt er dan met sommige mensen op het moment dat ze een stap op een sportpark zetten?
Voor wie respect?
Het respect naar scheidsrechters, tegenstander en vrijwilligers zoals terreinknechten is soms dan ver te zoeken. Wat een ontspannend potje voetbal moet zijn waar plezier voorop moet staan, ontaardt in geheel iets anders. Alsof het om het Nederlands elftal gaat, wordt er soms gepusht en geschreeuwd naar spelers. De scheidsrechter krijgt van alles naar zijn hoofd geslingerd als hij (in de ogen van sommigen) een foute beslissing neemt. Een drukke zaterdag is een enorme logistieke operatie voor sommige clubs waarbij vertragingen soms onvermijdbaar zijn. Dat geeft mensen nog geen recht hun frustratie dan maar te botvieren op de terreinknecht.
Is het dan allemaal kommer en kwel op de clubs?
Welnee, we focussen ons te vaak op de dingen die fout gaan terwijl er ook enorm veel goed gaat. Echter de laatste jaren zien we wel een trend naar meer escalaties (en niet alleen op de voetbalvelden). Het is dan van belang op een constructieve manier elkaar op gedrag aan te spreken. Dus niet met gestrekt been en bepaalde toonzetting erin vliegen maar op een volwassen manier de dialoog aan gaan.
Wat kun jij zelf doen?
Positief coachen langs de lijn helpt daarbij enorm. Hierdoor wordt vermeden dat de sfeer grimmig wordt (zowel op het veld als langs de lijn). En heb het besef dat de club niet alleen om jouw kind/wedstrijd gaat maar onderdeel is van een geheel. Een vereniging waar het niet alleen om prestaties gaat maar ook om plezier en verbintenis. Waarbij de club alleen kan draaien met inzet van vrijwilligers die een groot hart voor de club hebben maar ook het recht hebben om met respect behandeld te worden.
